۱۳۹۷ خرداد ۵, شنبه

الگوی جدید اعتراضات مدنی در ایران



شاهو حسینی


پیدایی و گسترش اعتراضات مدنی بە عنوان فورماسیونی از اعتراضات گسستە از خشونت و درصدد تاثیرگذاری بر تصمیمات حکومتی بجای سرنگونی حکومت بدون تردید محصول سوبژکتیویسم و مشروعیت سوژە مستقل و خودمختار است، اندیشەای کە فورماسیون معنایی جدیدی از انسان، فرد، جامعە و جهان و گونە جدیدی از ارتباط میان این هستی‌ها ارائە نمود. این مدل جدید از اعتراضات بدون تردید محصول تحولات گوناگونی در عرصەهای گوناگون جامعە غربی شامل انسان، فرد، جامعە و حکومت است. این شکل از اعترضات نە خود را آلترناتیو حکومت می‌داند و نە ابزار اپوزیسیونی کە درصدد سرنگونی حکومت است، بلکە درصدد تثبیت هویتی مستقل و آزاد از خود در راستای کنش‌گری در جهت منافع خویش است.

ایران پس از انقلاب تا بە امروز شاید بیشتر با آزمون و خطا درصدد پیدا کردن راهی برای تحدید حاکمیت، تغییر در مناسبات و روابط میان حکومت  و جامعە بودە، جنبشهای اعتراضی در ایران اما هموارە از نوعی گسست، عدم هماهنگی و محدودبودگی در یک محیط خاص جغرافیایی در رنج بودند، اما ظهور اعتراضات مدنی طی سالهای سال گذشتە از اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپە گرفتە تا اعتراضات معلمان، بازاریان و کولبران بانە و دیگر شهرهای مرزی کردستان، مالباختگان موسسەهای قرض‌الحسنە، کارگران دیگر کارخانجات و بخشهای دولتی و اخیرا اعتصاب سراسری کامیون‌داران کە بەجرات می‌توان آن را موفق‌ترین اعتصاب از نڤر هماهنگی، یکرنگی و پشتیبانی نام نهاد، نوید ظهور الگویی جدید از اعتراضات و اعتصابات مدنی در ایران را می‌دهند، نوعی جدید از اعتراضات و اعتصابات کە برآمدە از نوع ساختار اجتماعی، فکری، حکومتی و اقتصادی ایران است، این الگو کە آرام آرام دارد فرم و محتوای خود را پیدا می‌کند بدون تردید خواهد توانست تاثیرات ماندگاری را در مناسبات میان حکومت و جامعە برجای بگذارد.

مێژووی کورد

 جگە لە مێژووی کورد هیچ مێژوویەک لە ئێران بوونی نیە